کلیسای خون مقدس، سن پترزبورگ
کلیسای خون مقدس سن پترزبورگ به حق دیدنی‌ترین جاذبه گردشگری سن پترزبورگ است که چشم هر گردشگری را به خود جلب می‌کند.
کلیسای باشکوه خون مقدس سن پترزبورگ یکی از به یادماندنی‌ترین مناظر این شهر است. این کلیسا همراه با معماری خاص روسی، گنبدهای رنگی و کاشی‌های لعاب‌دار در اواخر قرن نوزدهم ساخته شد. در اصل این کلیسا با نام کلیسای «رستاخیز مسیح» به عنوان جواهری برای ارتدوکس‌های روسیه مطرح بود که بعداً نام کلیسای خون مقدس در احترام به تزار «الکساندر دوم» (Alexander) (که در محل ساخت این کلیسا ترور شد) بر این کلیسا نهاده شد. بخشی از خیابان که ترور در آن روی داد توسط دیوارهای کلیسا و یک نمازخانه کوچک محصور شده است. به درخواست الکساندر سوم، پسر الکساندر دوم ساخت کلیسا در سال ۱۸۸۳ شروع و در سال ۱۹۰۷ تکمیل شد. اغلب هزینه مالی ساخت کلیسا توسط خاندان سلطنتی تامین و بخشی از آن نیز توسط سایر خیرین به مجموعه اهدا شد.
معماری کلیسای خون مقدس
فردی که برای معماری این مجموعه در نظر گرفته شد «آلفرد الکساندروویچ پارلند» (Parland) بود که برحسب اتفاق ملیتی غیر روس داشت. معماری این کلیسا با سایر ساختمان‌ها و سازه‌های مذهبی در سن پترزبورگ که به سبک دوره باروک و غیرکلاسیک ساخته شده‌اند، خیلی متفاوت است. دوره‌ای که کلیسا در آن ساخته شد زمانه‌ی تجدید حیات ملی‌گرایی بود، بنابراین معماری کلاسیک کلیسا کاملاً قابل توجیه است.
با نگاهی به معماری داخلی و خارجی کلیسا می‌توان دریافت که چرا هزینه ساخت کلیسا بالغ بر ۴/۶ میلیون روبل روسی معادل ۳/۶ میلیون دلار امروزی شد. نمای خارجی کلیسا طوری طراحی شد تا مشابه نمای خارجی کلیسای «سنت باسیل» (St. Basil) مسکو باشد که کاملاً در مرکز شهر شناخته شده است. مساحت موزاییک‌های به کار رفته در نمای داخلی و خارجی ساختمان حدود ۷۰۰۰ متر مربع است که توسط هنرمندان برجسته زمان مانند: «ویکتور واسنتسوف» (Viktor Vasnetsov)، «میخائیل نستروف» (Mikhail Nesterov) و «میخائیل روبل» (Mikhail Vrubel) طراحی گردید. اغلب موزاییک‌ها شامل تصاویری از کتاب مقدس و قدیسان است هر چند بعضی از آن‌ها الگو هستند. گنبدهای پیازی شکل رنگارنگ این کلیسا که ارتفاع گنبد مرکزی آن به ۸۱ متر می‌رسد با لعاب‌های روشن پوشیده شده‌اند.
کلیسا بعد از انقلاب
در طول انقلاب سال ۱۹۱۷ روسیه این کلیسا مورد غارت قرار گرفت و بخش داخلی کلیسا آسیب جدی دید. در دهه ۳۰ میلادی، شوروی کلیسا را تعطیل کرد، درست همان کاری را که با سایر کلیساهای سن پترزبورگ انجام داد و از آن به عنوان سیلویی برای ذخیره غذا استفاده شد. در طول جنگ و بعد از آن نیز، این کلیسا آسیب دید.